Przedwiośnie :)

Jestem trochę przerażona tym jak bardzo zaniedbałam tego bloga, ale doprawdy cały mój mózg był pochłonięty Hochbergami, Daisy, Barokiem i jeden szlak wie jeszcze czym... ogólnie Zamek Książ i okolice. Miałam się uczyć i się uczyłam właśnie w czasie, który normalnie poświęcałam na bloga. Nawet gdy chciałam tutaj coś napisać, myślałam, że chyba mnie powaliło, bo jak to??? Nawet jak na 1 dzień odpuszczę to mnie obleją !!! A tego nie jest mało, bo historia zamku (700 lat), historia ostatniej rodziny na zamku, Baroki (7 sal do omówienia)- Adolf Hitler, strachy, czyli pomieszczenie, gdzie opowiadamy o Riese- tajemniczym mieście w Górach Sowich (być może podziemnej fabryce broni), trochę o Hochbergach w roli myśliwych, herby, obrazy, Bursztynowa  Komnata, Daisy, Stary Książ, III piętro ze złotą salą, kilka słów o bibliotece i sala zamku Grodziec.... i na koniec podziemia. Półtora godziny od czasów Piastów do czasów II wojny Światowej...

 W ubiegłym tygodniu pomyślałam, że nie ma na co czekać i trzeba zdawać, bo i tak mam to zrobić do końca marca. Byłam przerażona, gdy porozmawiałam z chłopakiem, który zdawał jako pierwszy z naszej grupy- My jeszcze na jakichś warsztatach, a mój nowy znajomy (dla przyjaciół David Książę Pszczyński) (ha, ha) dostał grupę gimnazjalistów z Warszawy w liczbie 30 sztuk... Zadzwoniłam potem- werdykt- oblałem baroki... Ale jak to? No tak to... Poprawka. Dzwonię po poprawce- muszę przejść jeszcze raz!!! Matkobosko!!!!Czego oni od tego chłopaka wymagają??? Przecież sami przewodnicy mylą daty, gubią się w faktach i opowiadają każdy coś innego... Wiem, bo musiałam zrobić 10 przejść z różnymi przewodnikami. Pierwsza pani nadprzewodnik opowiadała tak sucho, że musiałam po jej opowieściach popijać... Nigdy w życiu nie chciałabym być oprowadzana przez tę osobę za pieniądze. Ale z kolei jej mąż, też książański  przewodnik  z zupełnie innej szafy wyjęty- otwarty, gawędziarz- super opowiadacz.... Trudno, widocznie tak się dobrali. Nie moja to broszka.

Książę Pszczyński w końcu zaliczył, a dzisiaj poszłam ja do odstrzału. Całą noc (co tam noc- tydzień cały) oprowadzałam po Książu w swoich snach.  Zafiksowałam się na amen.
Rodzina zamęczona, bo klepałam im codziennie wszystko co zdołałam zapamiętać. W samochodzie gadałam sama do siebie...w ogródku gadałam sama do siebie- oprowadzałam Miśka po salach w jego psiej wyobraźni... ziewnął i zasnął...  Normalne, regularne kuku na muniu.
Dzień wcześniej pojechałam jeszcze do zamku posłuchać na wszelki wypadek  fachowca od oprowadzania, ale stwierdziłam, że chyba będzie lepiej jak sobie sama przejdę i w głowie opowiem... A potem stwierdziłam, że może lepiej zapytać kogoś czy nie chce posłuchać co mam do opowiedzenia? Zapytałam młodą parę- chłopaka z dziewczyną czy chcieliby być moimi ofiarami, bo ja tu egzaminy i sratatata... No oni tak w sumie troszkę się cofnęli i stwierdzili, że właściwie już kończą.Więc powiedziałam, że spoko i tylko powiem im kilka słów o sali w której jesteśmy (Salon zielony) .... 2 godziny chodziłam z nimi po zamku, a oni z chęcią słuchali. Wprawdzie gadałam jak potłuczona i bez składu i ładu, ale widziałam, że się podobało. Na koniec podziękowali i rozstaliśmy się z uśmiechami na twarzach. Zapachniało optymizmem.
Wybrałam dzisiejszą datę- 21 marca, imieniny Marzanny, pierwszy dzień wiosny, poniedziałek więc nie powinno być tłumów- optymistycznie to wszystko wyglądało. Specjalnie wcześniej sprawdziłam w grafiku,czy moim mentorem nie będzie przypadkiem ta sucha "oprowadzaczka", ale nie- na szczęście. Dostałam w sumie też młodego stażem przewodnika, jako mentora i koło ratunkowe w jednym  i naszego opiekuna Maćka.
Modliłam się w duchu, żeby to nie byli gimnazjaliści. Rozejrzałam się pod kasą... 8 osób. Hurra!!!! Potem skumałam, że 2 z nich to Włosi, ale jakoś nie narzekali...
Stanęłam pod oknem, gdzie zazwyczaj zaczyna się wycieczka i rety kotlety....


 Serce wali jak oszalałe, w gębie sucho, język jak kołek, a głos jak galareta wodnisty i drżący...Ja stara wyjadaczka i gaduła zbaraniałam!!!!
 W końcu się odważyłam i poszłam  po rajtuzach...ale  po słowach: Jeszcze przez 30 lat zamkiem zarządzali przeróżni namiestnicy....  W głowie linia prosta. Gdyby mi zrobili wtedy EEG mózgu, instrumenty wykazałyby na brak tego organu. Jestem o tym przekonana. Zaczęłam się śmiać i zapytałam na czym skończyłam... Dobrzy ludzie podpowiedzieli i znowu ruszyłam... i zamiast powiedzieć, że Hochbergowie na zamku są od 1509 powiedziałam, że byli od 1605....chyba  nikt nie zauważył, oprócz Mentora i Maćka (shit). Potem jeszcze powiedziałam, że na ZDJĘCIU z 1709 roku widnieje Maxymilian Von Hochberg... (O masakra). Z twórców obrazów przedstawiłam tylko dwóch (reszta wyleciała mi z głowy), a skrzynię podróżną nazwałam walizką. No i nic nie powiedziałam o przejściach amfiladowych i stiukach na ścianach ha, ha... (NUDA!)
Jak już zaczęłam o Hitlerze to poleciałam... W podziemiach byłam już ze wszystkimi  zaprzyjaźniona. Nawet zapytali mnie co tu jeszcze w okolicy można zobaczyć. Super!
Maciek mnie opiórkał za te zdjęcia z baroku, ale stwierdził, że w sumie dobrze, tylko  muszę bardziej się skupić i w środę mam się pojawić na jeszcze jednych warsztatach... Słuchajcie kamień spadł mi z serca!!!! Cała adrenalina odpłynęła w siną dal... W końcu po 2 miesiącach  poluzowałam szelki UFFFFFF!!!!! Pewnie mnie jeszcze przepyta z dat i tych malarzy, ale na spokojnie to ja mam wszystko w małym palcu.
Dobra, dosyć o Książu. Miało być o przedwiośniu :)

 Było bardzo brzydkie. Codziennie dzień świstaka, ołowiane niebo albo śnieg z deszczem. FUJ!!!! W Dzień Kobiet nawaliło taką ilość śniegu jakiej nie było przez cały sezon zimowy!!!! Po kolana!
Spotkałam się w tym dniu z moimi psiapsiółkami bliższymi i dalszymi i BARDZO dobrze mi to na głowę zrobiło. Usiadłyśmy z Mirelką, Małgosią, Beatą, Monią, Kasią, Anetą  i moją Fatmą przy piwku i panu akompaniującym nam przy pianinie... Pełna kultura :)
Nagadałyśmy się, podzieliłyśmy nowinami, co tam u nas słychać... Małgosia, które jest już babcią, pokazała swoją piękną wnusię... Wielkooki mały elf.  Oczywiście jest w niej zakochana po uszy. Fajne babskie pogaduchy:) Siedziałyśmy sobie w lokalu, pan grał szlagiery na pianinie, popijałyśmy piwko, a śnieg padał i padał.... i padał!!!!!
Raz w miesiącu powinien być dzień kobiet. I niestety nie zrobiłyśmy sobie żadnego zdjęcia... Jakieś zaćmienie.
Za rzadko się spotykamy. W lecie jeszcze jakieś grille, ale jak już jesień zawita to ciężko nam dupska ruszyć, spotkać się na jakiejś kawie, poplotkować, wypić piwko czy jakieś winko ...No po prostu bezdupizm i już.
Na zdjęciu poniżej widać wałbrzyską Harcówkę właśnie w dniu 8 marca... Bajkowo. Szkoda, że grudniu było zero śniegu.

 Dzisiaj odebrałam w końcu swoje prawdziwe, profesjonalne okulary, bo do tej pory miałam tylko takie za 10 pln z Biedronki :)
Jedne mam do czytania, a drugie do auta, bo wieczorem jestem już z deko ślepawa... Takie okulary to poważna sprawa... Tylko w tych do dali, nie mogę chodzić po ulicach, bo wydaje mi się, że mam bardzo krótkie nóżki i ziemia jest dużo bliżej niż w rzeczywistości...Potykam się :)  A już chciałam wyglądać na mądrzejszą niż jestem naprawdę :)
Pamiętacie taką rosyjską bajkę o dziadku puchaczu i jego wnuczku małym puchaczyku, który myślał, że dziadek jest taki mądry, bo ma czarodziejskie okulary? Zajumał mu te okulary i poszedł się mądrować...
"Dziadku puchaczu, dziadku puchaczu, mam czarodziejskie okulary"...No to ja myślałam, że moje będą działały też na mądrość, a okazało się, że jestem jak ten wnuczek chi chi...

Co się jeszcze wydarzyło podczas tego miesiąca? W sumie wszystko dobre. Wszyscy zdrowi, wiosna idzie i dzień coraz dłuższy. Raczej. Marcela rzuciła studia, bo socjologia to jednak nie to. W maju pisze maturę z WOSu i jeszcze raz zdaje na psychologię. W tym temacie jest trochę podobna do mnie- jak mi się coś nie podoba, to też rzucam ręcznikiem i wychodzę. Trochę ją zatem rozumiem, ale z drugiej strony szkoda tego półrocza, bo szło jej bardzo dobrze. No i teraz musi iść do roboty, żeby płacić za wynajęte mieszkanie. Muszę  przyznać, że naprawdę szuka pracy, co mnie bardzo cieszy. Tydzień temu była 7 dni w Izraelu ze swoim chłopakiem i jego mamą. Przywiozła piękne zdjęcia, świetne wspomnienia i 5 litrowy słój błota z morza Martwego... Mamy teraz używanie, że hej.

Byłam też w kinie z moimi Puszaszkami na kompletnie odmóżdżającym filmie Deadpool. Przyznam szczerze, że serdecznie się na nim uśmiałam, co mnie zaskoczyło. Filmy Marvela raczej nie są zbyt błyskotliwe, a ten był :) To też zasługa doskonałego tłumaczenia. Zdecydowanie polecam, mocno wyluzowuje :)




No i Misiek nadal jest z nami. Nazywamy go oczywiście przeróżnie - czasami mówimy na niego Biedaczek, bo strzela minki jak skrzywdzony aniołek, czasami jest diabelskim nasieniem...bo czort wchodzi w niego i jest nie do okiełznania, a czasami nazywamy go naszym pasierbem, bo w sumie jest adoptowany... Niedobry pieseczek. Wczoraj potłukł dwie porcelanowe miski (SPECJALNIE!!!) w których miał jedzenie. Potrafi dawać łapkę, siada na polecenie i kładzie się na komendę leżeć. Czasami robi te 3 sztuczki od razu w pakiecie, żeby dostać jakiś smakołyk... Taki cwaniak. No i zakochał się w starszej od siebie wilczycy ...Szczenięca miłość. Ale jaka żarliwa!
Dobra kochani, idę robić jakiś obiad. Teraz już będę pisać.... raczej regularnie. Pa.

Nie ma to jak spokojne zdjęcie z pieskiem.... grzecznym bardzo... CZORT CHOLERSKI!